Vanaf 2015 is het verplicht om een definitief energielabel te hebben tijdens de overdracht van een woning. Het systeem voor het aanvragen van het definitieve energielabel staat al vanaf het begin ter discussie. Hoe werkt het systeem, is het wel betrouwbaar en moet het eigenlijk niet op de schop?
Oorspronkelijk was het leveren van een energielabel bij verkoop sinds 1 januari 2008 al verplicht, het moest er namelijk voor zorgen dat mensen gestimuleerd werden om energiebesparende maatregelen te nemen. Er was destijds veel kritiek op het systeem, waarbij een energieadviseur langs de woning kwam om een inventarisatie uit te voeren op 150 kenmerken. Het kostte enorm veel tijd, was ingewikkeld en vooral ook erg duur. In de praktijk werd daarom vaak gewerkt met een afspraak in de koopovereenkomst waarin stond dat de koper ermee akkoord ging dat het energielabel niet geleverd werd.
Sinds 1 januari 2015 is dit niet langer meer mogelijk. Als verkoper dien je vanaf dat moment altijd uiterlijk bij levering van de woning of het appartement een definitief energielabel te overhandigen aan de koper. De Inspectie Leefomgeving en Transport (ILT) ziet toe op de naleving van de energielabelplicht. Gebeurt dit niet dan riskeert de verkoper een boete die kan oplopen tot maximaal € 405,-.
De werkwijze van het aanvragen van het energielabel is echter sinds 1 januari 2015 ook aangepast. Tegenwoordig komt er geen erkend deskundige meer langs maar dient de verkoper zelf een aantal vragen te beantwoorden via de webtool.
Wat moet je hiervoor doen?
- Inloggen met je DigiD op energielabelvoorwoningen.nl;
- Controleren woninggegevens en eventueel aanpassen;
- Voeg digitaal bewijs toe bij energiebesparende maatregelen (bouwtechnisch rapport, woningbrochure, factuur, foto’s);
- Selecteer een erkend deskundige;
- Verstuur de gegevens.
Vervolgens controleert een erkend deskundige op afstand de ingevoerde gegevens. Zijn er twijfels, dan wordt er aanvullende informatie opgevraagd. De erkend deskundige kent een definitief energielabel toe en voert dat in het systeem in. Mensen zonder DigiD (bijv. erfgenamen van een overleden eigenaar of buitenlandse eigenaren) kunnen een papieren route volgen.
Het energielabel is ansich een goed concept, het is een voorbereiding op je volgende woning. Je weet dan waar je aan begint, ook wat betreft de energielasten en wat er eventueel nog aan energiebesparende maatregelen genomen kunnen worden. De controle van het definitieve energielabel is echter de zwakke schakel. Er komt niet langer een erkend deskundige fysiek langs en de consument – een leek – moet zelf alle gegevens aanleveren en kan fouten maken – opzettelijk of onbewust. Op afstand worden de gegevens gecontroleerd terwijl het moeilijk is om te beoordelen of de aangeleverde foto’s of facturen daadwerkelijk kloppen bij de woning, of dat iemand een invulfout gemaakt heeft. Toch hechten veel mensen waarde aan het energielabel, het is dus wel van belang dat het dan misschien niet exact, maar toch zeker indicatief gaat kloppen. De enorme foutmarge die er momenteel op zit, die moet beperkt worden tot het minimum. Alleen met de juiste gegevens is een energielabel daadwerkelijk van waarde.
Zijn er vragen naar aanleiding van het artikel of wil je graag meer informatie, neem dan contact met ons op!